De mooiste plek van...
…Don Hamar de la Brethoniere, Oud-cliënt bij De Hoop ggz en medewerker bij Vrienden van De Hoop. Hij vertelt over zijn favoriete plek: De Groothoofdspoort in Dordrecht.
Mijn verhaal
“Als andere mensen ‘s ochtends aan de koffie zaten, trok ik de eerste drankfles open. Ik zat hier weleens te drinken op zondagochtend om acht uur. Na feestjes kwam ik hier ook. De band met mijn familie was toen al verbroken. Hier kwam ik tot rust en dacht: ‘God, wat heb ik het verpest.’”
"Ik kwam tot rust en dacht: 'God, wat heb ik het verpest'"
“Ik kwam hier ook vaak met Ria. 21 jaar lang waren we vrienden. Als we bonje hadden of er was iets met één van ons, dan praatten we hier. In die tijd gaven vrienden me onderdak. Ook Ria, tot ik er zelf vandoor ging. Ik zat hier met de kleren die ik aanhad, een tasje met andere kleren en een tasje met spullen. Meer niet.”
"'Don, je moet komen. Ria heeft kanker.' Ik was op slag nuchter"
“Na een jaar dwalen kwam ik bij het Leger des Heils. Het eerste wat ze tegen me zeiden, was: ‘Don, je moet komen. Ria heeft kanker’. Ik was op slag nuchter. Toen ik verslaafd was, ging ik natuurlijk zelf weg, maar Ria was er al die jaren. Zij was mijn anker, de enige naar wie ik altijd kon terugkeren, want God had ik allang losgelaten. Ze was mijn rots in de branding. Nou ja, rots… op het laatst was ze niet meer dan een zandhoopje. Vanwege haar rolstoel kon ze hier niet meer komen. Ik heb tot haar sterven voor haar gezorgd, terwijl ik zelf bij De Hoop zat voor hulp. Als ik hier nu zit, komen de herinneringen weer boven. Toch zit ik hier blij en ben ik trots op waar ik gekomen ben. Ik luister naar de meeuwen en kijk naar de golven… Dit is mijn plek. De plek waar ik heb gelachen en waar ik heb gehuild. Hier kom ik altijd terug.”