Janneke was onder andere de sociotherapeut van Monica. Monica heeft een duidelijke herinnering bij Janneke achtergelaten. “Tijdens de intakefase bespraken we haar casus in het team,” vertelt ze. “We vroegen ons af of ze het zou gaan redden. Maar we dachten: we gaan het gewoon proberen. In zeven maanden tijd hebben we haar van een kwetsbare, teruggetrokken, onzekere vrouw zien veranderen naar een veelzijdig, intelligent en ondernemend persoon.”
Janneke werkte als Monica’s sociotherapeut vanuit de ‘herstelvisie’. Ze legt uit: “Monica’s kracht is minstens zo belangrijk als het probleem. Het ging om oog hebben voor haar leed en onmacht, maar ook voor haar eigen kracht, regie en autonomie. We lieten Monica haar dromen benoemen en stimuleerden haar om ze te gaan uitvoeren. Ze waardeerde dat enorm. De vrouw die ze echt was ontwaakte. Ze verbaasde het team met haar vooruitgang.”
Voor iedere cliënt is er een andere behandeling: “Onze cliënten hebben serieuze behandelvragen, dus ze krijgen een behandeltraject op maat. We hebben in dat kader de afgelopen jaren veel bijscholing gehad. We gebruiken de hele bandbreedte van de kennis die er binnen het team is, op medisch, psychisch en sociaal gebied, maar ook vanuit werkervaring en re-integratie.”
We vragen Janneke hoe de cliënten de behandeling ervaren. “Bij sommige cliënten gaat het fout. Dat hoort erbij in het leerproces; dat geldt voor ons allemaal, al is het bij mensen die niet opgenomen zijn wellicht minder intens. Maar de mensen die bij ons komen wonen, na hun behandeling in de kliniek, kiezen vrijwillig en heel bewust voor onze PkBW. Ze zijn gemotiveerd. De meeste cliënten zijn na afloop van hun behandeling dankbaar. Als uiting van die dankbaarheid mag ik soms een kleine traktatie, een zelfgemaakt knutselwerkje of een mooie kaart in ontvangst nemen. De knutselwerkjes en kaarten bewaar ik allemaal – ik heb al een hele verzameling. Dat is mijn beloning. Daarvoor rijd ik iedere dag met plezier naar het werk. Wat wij hier doen op PkBW heeft zin. We maken verschil.”