Het verhaal van Kristle

In iedere kamer in het zonnige appartement van Kristle hangt wel een zelfgemaakt schilderij. Elk werk van deze oud-cliënte laat een ander stukje zien van haar lange weg van wanhoop en verslaving naar herstel. Kristle loopt van het ene naar het andere schilderij en vertelt met drukke gebaren over het verhaal achter haar creaties. Haar ogen stralen. “Ik ben God zo dankbaar. Ik leef nu echt, in plaats van alleen maar te overleven.”

Heerlijk
“Als ik schilder vliegt de tijd voorbij. Het is heerlijk, ik voel me dan heel dicht bij God. Hij heeft mijn creativiteit weer helemaal hersteld. Als klein meisje kon ik zo genieten van creatief bezig zijn. Maar door de jaren heen is er zoveel geroofd uit mijn leven, door drugs en alcohol. Ik wist niet wie ik was. Ik moest heel erg presteren van mezelf en ik gebruikte de drank om iemand te zijn die ik niet was. Door de drugs werd ik zelfs psychisch ziek en kreeg ik heftige psychoses. Ondertussen voelde ik me alleen maar leger en leger worden. Tot ik uiteindelijk als een hoopje ellende bij De Hoop aankwam. Ik was alles kwijt en ik vertrouwde geen mens.”

“Ik had een negatief beeld gekregen van christenen en dacht dat ze allemaal hypocriet waren. Daarom moest ik niets van het geloof hebben. Maar bij De Hoop proefde ik de liefde door de medewerkers heen. Langzamerhand ging ik open. Op een gegeven moment organiseerde De Hoop een conferentie met een christelijke spreker. Je hoefde er niet per se heen, alleen als je dit zelf wilde. Ik ging en ik werd diep geraakt.”

Gods geliefde kind
“Sindsdien is alles anders. Het was een lange weg en nog steeds worstel ik met bepaalde zaken. Maar ik weet nu wie ik ben: Gods geliefde kind. Ook heb ik geleerd dat ik door mijn pijn en door mijn verdriet heen kan komen. Als je verslaafd bent wil je alleen wat leuk is. Alles wat moeilijk was verdoofde ik vroeger met de drank. Hierdoor verwerkte ik mijn emoties niet. Nu hoef ik niet meer te huilen met een fles in de hand. Soms gebeuren er moeilijke dingen, maar ik weet dat ik ze aankan, samen met de Heer.”

Hou vol
“Ik geniet ook weer van heel kleine dingen. Van het schilderen, dat ik een huisje heb en van contact met vriendinnen. Ik mag mezelf zijn, ik vind mezelf oké. Tegen mensen die zich herkennen in mijn verhaal wil ik zeggen: ‘Hou vol. Besef dat je het zelf niet kan en accepteer hulp! Maar bovenal: geef niet op.’