Het verhaal van Marinus

Marinus (39) worstelt al lange tijd met depressies. Zes jaar geleden kreeg hij ook een burn-out. Sinds begin dit jaar is hij vier ochtenden aan de slag bij De Hoop Maatwerk. Hier kunnen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in hun eigen tempo een aantal vaardigheden aanleren, zoals structuur, ontspannen en contact maken.

Bijbenen
Marinus vertelt: “Depressies heb ik al sinds ik naar de meao ging. Ik was de enige praktiserende christen in de klas. Er werd nogal eens gespot met het geloof. Ik heb toen antidepressiva gekregen en daarna ging het wel.” Maar in 2012 gaat het mis. “Ik was bezig met een studie theologie en werkte vier dagen in de week, in twee verschillende banen. Ik kon het niet meer bijbenen. Ik dacht dat als ik met één baan stopte, het wel weer zou gaan. Maar dat was niet zo. Ik moest ook stoppen met mijn studie.”

Kinderen
In die tijd gebeuren er ook ernstige dingen in zijn gezin. “Wij hadden vier jaar gewacht op onze eerste zoon. Daarna moesten we zeven jaar wachten op de tweede. Hij is na 30 weken zwangerschap levenloos geboren.” Marinus valt in een zwart gat. Het duurt tot eind 2016 tot hij weer opkrabbelt. “Toen raakte mijn vrouw opnieuw zwanger. Dat was heel spannend. Vanaf 20 weken werden er steeds meer dingen zichtbaar op de echo’s. Er was van alles mis met de baby.”

Meervoudig gehandicapt
Na de geboorte blijkt dat de baby meervoudig lichamelijk en geestelijk gehandicapt is. In september 2017 komt hij vanuit het ziekenhuis naar huis. Marinus vertelt: “Een maand later werd de klok verzet. Toen is zijn dag- en nachtritme helemaal ontregeld geraakt. Mijn vrouw en ik liepen op onze tenen. Toen het niet meer ging, ben ik twee weken uit huis geweest. In december stortte mijn vrouw in. Daarna kwam er een vrijwillige uithuisplaatsing van onze twee zonen.”

Niet stabiel
De zonen zijn nog niet terug. Marinus zegt: “Rationeel weet ik: ze zitten op de beste plek. Maar gevoelsmatig… ik zou de oudste het liefst gisteren thuis hebben. Ik ben alleen nog niet stabiel genoeg. Ik ben soms heel somber. Ik heb huilbuien en paniekaanvallen. Het is moeilijk om dan open te staan voor een ander. Mijn vrouw kreeg ook veel mee van mijn somberheid. Toen heeft mijn ambulante begeleider voorgesteld dat ik naar Maatwerk zou gaan. Zo heb ik vier ochtenden in de week afleiding, en mijn vrouw ook. Ik doe bij Maatwerk onder andere houtbranden.”

Dagstructuur
We vragen Marinus hoe bij Maatwerk zijn hem ondersteunt. Hij legt uit: “Het helpt me bij mijn dagstructuur. De depressies zijn daardoor een stuk minder. Dat duurde wel even: in het begin bleef ik maar malen over thuis. Ik zag Maatwerk ook als een werkplek, terwijl werken me psychisch en lichamelijk niet meer lukt. Maar nu zie ik het anders. Natuurlijk werk je, maar er hoeft niets als het niet gaat. Ik vind het fijn om bij Maatwerk bezig te zijn en contacten te hebben. De dagopening spreekt me vaak ook heel erg aan. De bezoekers en medewerkers stellen zich kwetsbaar op. We kunnen van elkaar leren, of we nu behoudende of evangelische christenen zijn.”

Psalm 91
Marinus vertelt dat hij veel heeft geworsteld met zijn geloof de afgelopen jaren. “Ik begreep God niet meer. Ik was opstandig en boos. Maar de Heer houdt me vast. Er zijn momenten dat ik Zijn leiding ervaar. Met Samuël, ons overleden kindje, was het voor ons niet gelijk duidelijk dat het goed was tussen hem en God. Ik ben toen stilgezet bij Psalm 87. Mijn zoon Samuël hoort echt bij God. Zo zijn er meer lichtpunten. Steeds opnieuw komen de woorden uit Psalm 91:1 naar mij toe. Bij God vind ik geborgenheid. Bij Hem voel ik mij veilig: Die in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, die zal vernachten in de schaduw des Almachtigen.”