Vijftig jaar lang had hij psychiatrische aanvallen. Waarvan hij – met Gods hulp – is genezen. Voor ons zit Han Roering, hij is vanaf het begin betrokken bij De Hoop. Of hij zich door zijn verleden goed kan verplaatsen in mensen bij De Hoop? “Ja, dat denk ik wel. Ik ben een halfjaar opgenomen geweest in een kliniek. Dat was een moeilijke tijd.”
Na zijn opname op 20-jarige leeftijd houden de psychiatrische aanvallen aan. Toch stort Han zich op zijn werk. Hij maakt satellietverbindingen mogelijk. “Hiermee verspreidden we over de hele wereld het evangelie. Het probleem bij de uitzendingen was dat vijandige regimes bewust stoorden. Toch gaf het voldoening. Ik zette mijn kennis in voor het koninkrijk van God. Ik was geen evangelist, maar dit was wat ik wel kon.”
De Hoop
Ook beseft hij dat hij goede doelen kan ondersteunen. Ter uitbreiding van Gods koninkrijk, maar ook om andere mensen te helpen. Via een programma van de EO maakt hij voor het eerst kennis met De Hoop. “Er werd verteld over een project waarbij christenen zich inzetten om verslaving in Dordrecht tegen te gaan. Dat raakte mij en vanaf dat moment liet ik De Hoop niet meer los.”
“Er werd verteld over een project waarbij christenen zich inzetten om verslaving in Dordrecht tegen te gaan. Dat raakte mij en vanaf dat moment liet ik De Hoop niet meer los.”
Wonderen
Han is op verschillende manieren betrokken bij De Hoop. “Ik steun De Hoop financieel, bid voor mensen die opgenomen zijn en bezoek evenementen en open dagen. Ik herinner me een open dag in Dordrecht. Ik was verrast over de gulheid en gastvrijheid. Ik verwachtte een kopje koffie, maar er stonden allerlei heerlijke broodjes en andere etenswaren klaar. Dat voelde als een warm welkom. Later bezocht ik Horeb, een toenmalige locatie in Apeldoorn. Daar voelde ik de liefde en vrede van God.” Han wordt emotioneel: “Daar woonden mensen die al dertig jaar verslaafd waren, waarvan je zou zeggen: zij kunnen niet herstellen. Maar er gebeurden echt wonderen.”
Bemoediging
Ook in zijn leven gebeurt een wonder. “Ik ben nu vier jaar genezen van de aanvallen. Al die tijd kende ik de vrede van God, maar ik voelde die vrede niet. Ik kwam erachter dat ik ook kon vechten tegen de duistere macht. Door teksten uit de Bijbel voelde ik me bemoedigd. In al die vijftig jaar heb ik heel wat hulpverleners en pastoraal werkers gesproken. Maar alleen God kon mij helpen.”
Verlangen
Inmiddels is Han met pensioen. Maar stilzitten doet hij niet. Naast De Hoop steunt hij diverse andere goede doelen. “Ook heb ik contact met Iraanse vluchtelingen. Ik leer van hen, omdat zij zo’n brandend verlangen naar God hebben. Dat spat er vanaf. Ze behoren inmiddels tot het grootste gedeelte van zijn vriendenkring. Ik ben alleenstaand, maar niet alleen.”